Contexte

Uruchomienie krajowej hodowli fermowej jeleniowatych było możliwe dzięki wpisaniu 3 gatunków z tej rodziny na listę gatunków zwierząt gospodarskich. Produkcja dziczyzny fermowej stanowi istotną gałąź produkcji zwierzęcej w wielu krajach, także europejskich. W Polsce jest jednak, jak dotąd, bardzo słabo rozwinięta i sprowadza się najczęściej - mimo sprzyjających warunków oraz rosnącego zapotrzebowania na cenny surowiec mięsny - do utrzymywania hodowli o charakterze amatorskim, a nie produkcyjnym. Ponadto rosnący opór społeczny wobec polowań skutkować będzie zmniejszeniem podaży dziczyzny z sektora łowieckiego. Tymczasem specyfika tej produkcji (utrzymywanie zwierząt bez budynków) pozwala na znaczne zmniejszenie presji wywieranej na środowisko naturalne, a oparcie jej w większości na paszach objętościowych pochodzących z trwałych użytków zielonych spełnia wymagania dotyczące tzw. zazielenienia. Ponadto proces produkcji tych pasz nie wymaga stosowania środków ochrony roślin.

 W warunkach krajowych brakuje kompleksowych naukowych opracowań dotyczących ważnych aspektów technologii produkcji a prowadzone obecnie prace badawcze wskazują na istnienie nowych, ważnych problemów wymagających rozwiązania a przede wszystkim wdrożenia do praktyki.

Projekt zmierza do wypełnienia luki w dostępie przez hodowców do technologii, przewiduje także opracowanie innowacyjnych receptur mieszanek treściwych zawierających  rozdrobnione pędy wierzby pochodzące z lokalnej produkcji leśnej. Oznacza to, że hodowla fermowa jeleniowatych może stanowić wartościową alternatywę dla tradycyjnych kierunków hodowli przeżuwaczy przyczyniając się równocześnie do ochrony środowiska i klimatu.

Additional comments

Podstawowym warunkiem niezbędnym do skutecznego wdrażania uzyskanych wyników jest zwiększenie zainteresowania rolników uruchamianiem alternatywnych kierunków produkcji zwierzęcej. Najważniejszym czynnikiem wpływającym na podejmowanie decyzji przez rolników jest sposób oddziaływania państwa na sytuację rynkową poprzez stosowany system dopłat i zachęt. Tymczasem w obecnej sytuacji produkcja dziczyzny fermowej jest traktowana znacznie gorzej niż inne rodzaje hodowli zwierząt przeżuwających.  Dla przykładu – rolnicy utrzymujący bydło, kozy czy owce mają prawo do dopłat do samic tych gatunków a rolnicy utrzymujący łanie jeleni czy danieli prawa do takich dopłat nie mają. Podobnie wygląda sytuacja w przypadku opodatkowania sprzedaży żywych zwierząt podatkiem VAT. W przypadku sprzedaży bydła, owiec czy kóz obowiązuje preferencyjna stawka VAT w wysokości 8% a w przypadku sprzedaży żywych jeleniowatych stawka wynosi 23%. W oczywisty sposób wpływa to na rentowność produkcji. Warto przypomnieć, że dynamiczny rozwój fermowej hodowli jeleniowatych następował w Polsce około 20 lat temu, kiedy to możliwe było korzystanie ze środków programów przedakcesyjnych. Rolnicy aktywnie i skutecznie poszukiwali kontaktów z jednostkami badawczymi mogącymi udostępniać wiedzę, z doradcami rolniczymi czy innymi hodowcami. Po zakończeniu tych programów drastycznie spadło zainteresowanie produkcją dziczyzny fermowej. Poza wyeliminowaniem tych nierówności w traktowaniu poszczególnych sektorów hodowli ważnym zadaniem jest upowszechnianie przez ośrodki doradztwa rolniczego wiedzy w tym zakresie oraz organizacja kampanii promującej dziczyznę fermową jako prozdrowotny rodzaj produktu spożywczego.